پدوفیلی چیست و به چه کسانی پدوفیل می گویند؟

خلاصه این مطلب را در این پادکست گوش دهید:

تشخیص و درک دقیق علائم و نشانه‌های مرتبط با سوء استفاده جنسی می‌تواند تأثیر بسزایی بر روند درمان و بهبود فردی داشته باشد. در واقع، آگاهی از این علائم به افراد کمک می‌کند تا به درستی با تجربیات خود مواجه شوند و در نهایت به حمایت‌های لازم دست یابند.این شناخت نه تنها برای افراد آسیب‌دیده، بلکه برای جامعه گسترده‌تر هم مهم است تا بتواند به درک بهتری از پیامدهای روانی این نوع سوء استفاده‌ها برسد و به ایجاد محیطی ایمن‌تر و حمایتی‌تر کمک کند.

پدوفیلی یا میل جنسی به کودکان چیست؟

اختلال پدوفیلیک به عنوان یکی از انواع اختلالات پارافیلیک شناخته می‌شود که در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) به طور خاص تعریف شده است. اختلالات پارافیلیک به رفتارها، تخیلات یا تمایلاتی اطلاق می‌شود که شدت و فراوانی آن‌ها می‌تواند به ناراحتی روانی و عاطفی فرد منجر شود.

این اختلالات نه تنها ممکن است احساسات منفی را در فرد ایجاد کنند، بلکه گاهی شامل رفتارهای جنسی‌ای هستند که می‌توانند به آسیب، ناراحتی یا حتی مرگ دیگران منجر گردند.

اختلال پدوفیلیک به‌ویژه با تمایل به برقراری ارتباط جنسی با افرادی که به لحاظ قانونی قادر به رضایت نیستند، مشخص می‌شود. زندگی با این اختلال، انتخاب فرد نیست و ممکن است ریشه‌های آن به عواملی همچون ناتوانی‌های اجتماعی در بزرگسالی، سوء استفاده‌های گذشته یا اختلالات عصبی مربوط باشد.

این عوامل می‌توانند در شکل‌گیری و استمرار این اختلال تأثیرگذار باشند. برای درک بهتر این اختلال، ضروری است که از جنبه‌های روانشناختی و اجتماعی آن به شکل جامع‌تری بررسی شود و توجه بیشتری به ابعاد مختلف زندگی فردی که با این اختلال دست و پنجه نرم می‌کند، معطوف گردد.

علائم میل جنسی به کودکان چیست؟

فردی که به اختلال پدوفیلی بالینی مبتلا است، برای حداقل شش ماه، احساس جذب و برانگیختگی جنسی نسبت به کودکان پیش از بلوغ را تجربه می‌کند. این جذب معمولاً شامل کودکانی می‌شود که زیر 13 سال سن دارند. به منظور دریافت تشخیص بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، شرایط زیر نیز باید رعایت شود:

شخص باید بر اساس تمایلات یا خیالات خود عمل کرده باشد یا تجربه ناراحتی یا دشواری مرتبط با این تمایلات را داشته باشد.

سن فرد باید حداقل 16 سال باشد و او باید حداقل پنج سال بزرگتر از کودک مورد نظر باشد.

اختلال پدوفیلی می‌تواند به اشکال مختلفی بروز کند. مانند:

• جاذبه انحصاری به کودکان
•  جاذبه به کودکان و بزرگسالان به یک نسبت
• کشش به زنان
•  کشش به مردان
• میل به زنان و مردان
• تمایلات محدود به محارم

عملکرد براساس این تمایلات جنسی ممکن است شامل:

•  برقراری روابط جنسی با کودکان
•  مشاهده محتوای پورنوگرافی مربوط به کودکان
• خیال‌پردازی و خودارضایی در برابر تصاویری از کودکان باشد، چه این تصاویر واقعی باشند و چه خیالی

این شرایط و نشانه‌ها به وضوح نشان‌دهنده پیچیدگی‌های روانی و اجتماعی این اختلال هستند و نیاز به مداخلات تخصصی و حمایت‌های اجتماعی را به وجود می‌آورند.

علائم فرد مبتلا به پدوفیلیا (پدوفیلی) چیست؟

برخی از نشانه‌های مرتبط با اختلال پدوفیلی شامل تمایل به تحرک جنسی نسبت به کودکان پیش از سن بلوغ است.

افرادی که با این اختلال مواجه هستند ممکن است تجارب مختلفی را در نتیجه این تمایل احساس کنند. این تجارب می‌تواند شامل:

• انکار واقعیت
• وابستگی مفرط به محتوای پورنوگرافی مرتبط با کودکان
• احساسات منفی چون شرم و گناه باشد
• ناامیدی جنسی

افراد مبتلا ممکن است با مشکلات روانی و اجتماعی متعددی روبه‌رو شوند که می‌تواند به ناامیدی جنسی منجر گردد

این وضعیت نه‌تنها بر زندگی فردی آن‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به روابط اجتماعی و سلامت روانی آن‌ها آسیب برساند؛ لذا، شناسایی و درمان این اختلال از اهمیت بالایی برخوردار است تا از عواقب منفی آن جلوگیری شود و به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک شود.

متن انگلیسی:

There is some evidence that pedophilia may run in families, though it is unclear whether this stems from genetics or learned behavior.

ترجمه متن:

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پدوفیلی ممکن است در خانواده‌ها دیده شود، اگرچه مشخص نیست که آیا این موضوع از ژنتیک ناشی می‌شود یا رفتار آموخته شده.

منبع: psychologytoday

علل ابتلا به پدوفیلیا چیست؟

عوامل زیادی می‌توانند در ایجاد اختلال سوء استفاده جنسی در دوران کودکی نقش داشته باشند، مانند:

• ژن ها و اپی ژنتیک
• تفاوت در ساختار مغز
• هورمون ها
• تفاوت های رشدی
• تجربیات دوران کودکی

طبق یک مطالعه در سال 2015، اگرچه به احتمال زیاد باعث سوء استفاده جنسی از کودکان نمی شود، عوامل خاصی نیز می توانند با آن مرتبط باشند. به عنوان مثال:

احتمال ابتلای مردان به اختلال سوء استفاده جنسی از کودکان بیشتر است.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی ممکن است به احتمال بیشتری معیارهای تشخیصی اختلال سوء استفاده جنسی از کودکان را برآورده کنند.

تحقیقات موجود عمدتاً بر افرادی متمرکز است که درگیر رفتارهای سوء استفاده جنسی از کودکان بوده و به همین دلیل تحت پیگرد قانونی قرار دارند. از این رو، پژوهش‌هایی که به بررسی افرادی می‌پردازند که به رغم داشتن تمایلات سوء استفاده‌گرانه، اقدام به عمل نمی‌کنند، هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد.

این وضعیت نشان‌دهنده این است که نتایج تحقیقات موجود ممکن است تصویر دقیقی از افرادی که به اختلال سوء استفاده جنسی از کودکان مبتلا هستند، ارائه ندهد. به عبارت دیگر، فقدان داده‌های جامع در مورد این گروه خاص می‌تواند منجر به فهم نادرستی از شرایط و رفتارهای آنها شود. لذا، نیاز به تحقیقات بیشتر و جامع‌تر در این زمینه به وضوح احساس می‌شود تا بتوان به شناخت بهتری از این پدیده و عوامل مؤثر بر آن دست یافت.

پدوفیلی چه کودکانی را مورد هدف قرار می‌دهد؟

پدوفیلی به معنای جذب جنسی به کودکان است و به طور خاص بر روی افرادی متمرکز است که در مراحل حساس رشد جسمی و روانی قرار دارند و توانایی مقابله با سوءاستفاده‌های جنسی را ندارند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این افراد معمولاً به دنبال کودکانی هستند که ویژگی‌های خاصی دارند، از قبیل:

• جذابیت ظاهری
•  انزوای اجتماعی
•  آسیب‌پذیری عاطفی
•  مشکلات خانوادگی

این ویژگی‌ها کحودکان را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد.

پدوفیل‌ها برای جلب اعتماد و توجه کودکان از روش‌های گوناگونی استفاده می‌کنند.

این روش‌ها می‌توانند شامل :

• هدیه دادن
•  ایجاد رابطه عاطفی و اعتماد
•  در برخی موارد تهدید و زور

این شیوه‌ها می‌توانند عواقب جدی و عمیقی بر قربانیان بگذارند.

عوارض ناشی از این نوع آزار ممکن است شامل :

• آسیب‌های جسمی
•  اختلالات روانی
•  مشکلات رفتاری
•  دشواری‌های تحصیلی و اجتماعی

اگر شما به این مسئله مشکوک هستید و گمان می‌کنید که کودکی ممکن است در معرض آزار جنسی قرار گرفته باشد، ضروری است که به سرعت با متخصصان روانشناسی یا مراکز مشاوره تماس بگیرید. این اقدام می‌تواند به حفظ سلامت و ایمنی کودک کمک کند و از بروز آسیب‌های بیشتر جلوگری نماید. درک صحیح از این موضوع و اقدام به موقع می‌تواند تأثیرات منفی ناشی از سوءاستفاده جنسی را کاهش دهد و به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی قربانیان کمک کند.

روش های درمان بیماری پدوفیلیا(پدوفیلی)

1- رفتار درمانی شناختی و دارودرمانی

رفتاردرمانی شناختی و دارودرمانی به‌عنوان دو رویکرد اصلی در درمان پدوفیلی، به کاهش تمایلات جنسی نامناسب و تقویت مهارت‌های مقابله‌ای افراد مبتلا می‌پردازند. این دو رویکرد می‌توانند به‌طور هم‌زمان و در ترکیب با یکدیگر به کار گرفته شوند تا اثرات بهتری به همراه داشته باشند.

هدف اصلی رفتاردرمانی شناختی (CBT) تأثیرگذاری بر فرایندهای شناختی است که پیش از بروز رفتارهای انحرافی شکل می‌گیرند. در این روش، از تکنیک‌های مختلفی مانند پیشگیری از عود و شرطی‌سازی بیزاری استفاده می‌شود. پیشگیری از عود به مجرمان کمک می‌کند تا محیط‌ها و موقعیت‌هایی را که ممکن است تمایلات جنسی نامناسب در آن‌ها بروز کند، شناسایی و از آن‌ها اجتناب کنند.

در عین حال، شرطی‌سازی بیزاری به جفت‌کردن تمایلات جنسی انحرافی با تجربیات ناخوشایند می‌پردازد، به‌گونه‌ای که فرد این رفتارها را با احساسات منفی مرتبط کند. این فرایند می‌تواند با جفت‌کردن محرک‌های سالم جنسی با تجربیات مثبت، رفتارهای مطلوب را تقویت کند.

مدل‌های معتبر در این زمینه شامل مدل پاسخگویی به ریسک/نیازها و مدل زندگی خوب هستند. مدل اول به ارزیابی خطرات بالقوه فرد نسبت به دیگران پرداخته و درمان را بر اساس نیازهای خاص او تنظیم می‌کند. در مقابل، مدل زندگی خوب بر تقویت نقاط قوت و کاهش ریسک‌ها تمرکز دارد تا به مجرمان کمک کند که به خودتحققی دست یابند و در نتیجه تمایل به آسیب‌رساندن به دیگران کاهش یابد.

در عرصه دارودرمانی، هدف اصلی کاهش تمایلات جنسی از طریق کاهش سطح هورمون تستوسترون است. این امر می‌تواند به کاهش شدت و فرکانس تمایلات انحرافی کمک کند. داروهای رایج در این زمینه شامل مدروکسی پروژسترون استات، سیپروترون استات، هورمون آزادکننده هورمون لوتئینیزه کننده و لوپرولید استات هستند.

تحقیقات نشان داده‌اند که اثرات بهینه درمانی زمانی حاصل می‌شوند که رفتاردرمانی شناختی و دارودرمانی به‌طور هم‌زمان انجام شوند. در این حالت، هورمون‌درمانی می‌تواند به تعدیل میل جنسی کمک کند، درحالی‌که CBT به فرایندهای شناختی پرداخته و امکان ایجاد یک نظام اعتقادی جدید و سالم‌تر را فراهم می‌آورد که به نوبه خود موجب کاهش تمایلات جنسی انحرافی می‌شود.

2- درمان آنتی آندروژنیک یا اخته شدن شیمیایی

گیرنده‌های آندروژن درون‌سلولی تحت‌تأثیر هورمون تستوسترون قرار دارند و این هورمون نقش مهمی در تنظیم میل جنسی و رفتارهای پرخاشگرانه ایفا می‌کند. همچنین، تستوسترون به حفظ ویژگی‌های جنسی مردانه کمک می‌کند. هرچند که هیچ شواهد قطعی مبنی بر این‌که پدوفیل‌ها دارای سطح غیرطبیعی بالای تستوسترون هستند وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد که درمان‌های ضد آندروژن می‌توانند میل جنسی در این افراد را کاهش دهند.

درمان‌های دارویی ضد آندروژن عمدتاً با سرکوب عملکرد آندروژن در سطح گیرنده‌ها عمل می‌کنند و این امر منجر به کاهش شدید تولید تستوسترون می‌شود. برخی از این داروها شامل سیپروترون استات (CPA) و مدروکسی پروژسترون استات (MPA) هستند. این داروها می‌توانند به طور مؤثری تمایلات جنسی مردانه، خیال‌پردازی‌های جنسی و میل‌های مرتبط را از بین ببرند. شواهد موجود نشان می‌دهد که این روش درمانی به طور قابل‌توجهی در کاهش رفتارهای مرتبط با میل جنسی غیرقانونی مؤثر است.

روش‌های پیشگیری از اختلال پدوفیلی

 نظارت بر فعالیت‌های فرزندتان

نظارت بر فعالیت‌های فوق‌برنامه فرزندتان یک اقدام اساسی در راستای حفاظت از او در برابر خطرات احتمالی است. کودکانی که در محیط‌های اجتماعی و آموزشی فعال هستند، کمتر در معرض آسیب قرار می‌گیرند. کودک‌آزاران معمولاً به دنبال کودکانی می‌گردند که به دلیل کمبود توجه از سوی والدین، آسیب‌پذیرتر به نظر می‌رسند.

حضور فعال شما در فعالیت‌هایی نظیر بازی‌ها، تمرینات ورزشی و سفرهای آموزشی، می‌تواند به تقویت ارتباط شما با فرزندتان کمک کند و احساس امنیت بیشتری برای او ایجاد نماید. این امر همچنین به شما این امکان را می‌دهد که با بزرگسالان حاضر در زندگی او آشنا شوید و در مورد آنها اطلاعات بیشتری کسب کنید. لازم است که به‌وضوح نقش خود به‌عنوان والدین را مشخص کنید و به دیگران نشان دهید که در زندگی فرزندتان فعال هستید.

اگر به هر دلیلی نمی‌توانید در یک سفر یا فعالیت خاص شرکت کنید، مهم است که از قبل مطمئن شوید که حداقل دو بزرگسال آشنا و مورداعتماد در آنجا حضور خواهند داشت. این اقدام نه‌تنها باعث افزایش امنیت فرزندتان می‌شود، بلکه می‌تواند به شما آرامش خاطر بیشتری بدهد و به فرزندتان احساس حمایت و امنیت بیشتری القا کند.

 یک دوربین پرستار بچه راه‌اندازی کنید

استخدام یک پرستار بچه می‌تواند چالش‌هایی را به همراه داشته باشد، به‌ویژه زمانی که والدین نتوانند به طور مداوم در کنار فرزند خود باشند. در چنین شرایطی، استفاده از فناوری‌های مدرن می‌تواند به تأمین امنیت و راحتی خاطر والدین کمک کند.

یکی از راهکارهای مؤثر برای نظارت بر رفتار و سلامت فرزندان، راه‌اندازی دوربین‌های نظارتی در محیط خانه است. این دوربین‌ها می‌توانند به شناسایی رفتارهای نامناسب یا خطرناک کمک کنند و به والدین این امکان را می‌دهند که در هر زمان و مکانی اطلاعات لازم را دریافت کنند. باوجود این‌که ممکن است افراد را به‌خوبی بشناسید، اما همواره باید احتیاط‌های لازم را برای حفاظت از فرزندتان لحاظ کنید.

به همین دلیل، استفاده از این ابزارها می‌تواند یک اقدام پیشگیرانه ضروری باشد که به تأمین امنیت روحی و جسمی کودک کمک می‌کند.

 از فرزند خود حمایت عاطفی کنید

کودکان که از توجه و حمایت کافی برخوردار نیستند، به‌ویژه در معرض خطراتی مانند شکارچیان قرار دارند؛ بنابراین، والدین باید زمان زیادی را با فرزندان خود سپری کنند تا آنها حس امنیت و حمایت را احساس کنند. برقراری گفت‌وگوهای روزانه با فرزندان و تلاش برای ایجاد یک رابطه باز و قابل‌اعتماد، از مهم‌ترین اقدامات والدین به شمار می‌آید.

کودکانی که مورد آزار قرار می‌گیرند، معمولاً تحت‌فشار قرار می‌گیرند تا این موضوع را از والدین خود پنهان کنند. والدین باید به فرزندان خودآموزش دهند که اگر کسی از آنها خواسته است که رازی را نگه دارند، این به معنای مشکل برای خودشان نیست، بلکه فردی که خواسته این راز را پنهان کند، در واقع در موقعیت نادرستی قرار دارد.

علاوه بر این، نشان‌دادن علاقه به‌تمامی فعالیت‌های فرزندان، از جمله تحصیلات، فعالیت‌های فوق‌برنامه و علایق شخصی آنها، به تقویت رابطه والدین و فرزندان کمک می‌کند. این امر به فرزندان این احساس را می‌دهد که می‌توانند هر چیزی را با والدین خود در میان بگذارند و والدین نیز همواره آماده گوش‌دادن و گفت‌وگو هستند. این نوع ارتباط می‌تواند به پیشگیری از مشکلات و خطرات احتمالی کمک کند و به فرزندان احساس قدرت و اعتمادبه‌نفس بیشتری دهد.

 به کودک خود لمس نامناسب را بیاموزید

بسیاری از والدین به‌منظور آموزش مفاهیم مربوط به لمس و حریم خصوصی به فرزندان خود از روشی تحت عنوان «لمس خوب، لمس بد، لمس مخفی» بهره می‌برند. این روش شامل آشنایی کودک با انواع مختلف لمس‌هاست. به‌عنوان‌مثال، لمس‌های مثبت مانند نوازش آرام سر به‌عنوان لمس خوب شناخته می‌شوند.

از سوی دیگر، لمس‌های ناخواسته یا منفی مانند ضربه و لگد به‌عنوان لمس بد تعریف می‌شوند. همچنین، لمس‌های مخفی وجود دارند که به کودکان آموزش داده می‌شود باید در مورد آن‌ها سکوت کنند و این خود می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات جدی باشد.

آموزش به فرزندان در مورد حریم خصوصی بسیار حیاتی است. به‌طورکلی، بسیاری از والدین نواحی خصوصی بدن را به مناطقی نسبت می‌دهند که با لباس شنا پوشانده می‌شوند. کودکان باید متوجه شوند که هیچ بزرگسالی حق ندارد به این نواحی دست بزند و همچنین نباید از آن‌ها خواسته شود که به نواحی خصوصی دیگران یا حتی به نواحی خودشان دست بزنند. لازم است که والدین به فرزندان خود بیاموزند که در برابر خواسته‌های نامعقول و غیرمنطقی ایستادگی کنند.

درصورتی‌که فردی سعی کند آن‌ها را مجبور به لمس نواحی خصوصی کند، باید از آن موقعیت دور شوند و به والدین یا افراد قابل‌اعتماد گزارش دهند. این آموزش‌ها می‌تواند به کودکان کمک کند تا در برابر تهدیدات احتمالی محافظت شوند و احساس امنیت بیشتری داشته باشند.

 تغییرات رفتاری فرزند خود را تشخیص دهید

تشخیص تغییرات رفتاری در کودکان اهمیت زیادی دارد. اگر مشاهده کردید که فرزندتان به طور غیرمعمولی رفتار می‌کند، لازم است که این موضوع را جدی بگیرید و به بررسی آن بپردازید. برقراری ارتباط منظم با کودک از طریق پرسش درباره روزش و تجربیاتش می‌تواند به شناسایی مشکلات کمک کند. به‌عنوان‌مثال، سؤالاتی در مورد تجربیات لمسی او، اعم از مثبت و منفی، می‌تواند به ایجاد فضایی امن برای گفت‌وگو و بیان احساسات کمک کند.

اگر کودک شما به شما بگوید که در معرض لمس نامناسب قرار گرفته است یا نسبت به بزرگسالان بی‌اعتماد است، به‌هیچ‌وجه این ادعا را نادیده نگیرید. در این شرایط، اعتماد به گفته‌های فرزندتان بسیار مهم است. نباید این‌گونه فرض کنید که بزرگسال موردنظر به دلیل موقعیت اجتماعی خود نمی‌تواند رفتار نامناسبی داشته باشد. این نوع تفکر می‌تواند به آسیبی که کودک تجربه کرده است، دامن بزند و او را در موقعیتی آسیب‌پذیرتر قرار دهد.

به‌خاطر داشته باشید که یکی از اصلی‌ترین اقدامات شما برای محافظت از فرزندتان، توجه به او و نیازهایش است. با فرزندتان صحبت کنید، خواسته‌هایش را بشنوید و در تلاش باشید که بهترین والدین ممکن باشید. در نهایت، باید بدانید که اگر شما به فرزندتان توجه نکنید، ممکن است افراد دیگری به او توجه کنند و این می‌تواند عواقب ناگواری داشته باشد. ایجاد یک محیط حمایتی و امن برای کودک، از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند به پیشگیری از آسیب‌های احتمالی کمک کند.

متن انگلیسی:

sexual abuse, in criminal law, any act of sexual contact that a person suffers, submits to, participates in, or performs as a result of force or violence, threats, fear, or deception or without having legally consented to the act .

ترجمه متن:

تجاوز جنسی در حقوق کیفری، هر عملی از رابطه جنسی است که به موجب آن شخص در نتیجه زور، خشونت، تهدید، ترس، یا فریب یا بدون کسب رضایت قانونی نسبت به آن عمل متحمل، تسلیم، مشارکت یا انجام آن می شود.

منبع: britannica

آموزش اندام خصوصی به کودکان پیش از ۱۲ سالگی

آموزش مفاهیم مربوط به اندام‌های خصوصی به کودکان در سن ۱۲ سالگی یک گام مهم در فرایند آموزش جنسی به شمار می‌آید. ضروری است که این آموزش‌ها پیش‌ازاین سن توسط والدین به شیوه‌ای مناسب و جامع ارائه شود. درک صحیح از معانی واژه‌ها و مفاهیم مرتبط می‌تواند به کودکان کمک کند تا در مواجهه با شرایط مختلف، از جمله رفتارهای نادرست، آگاه‌تر و محافظت پذیرتر باشند.

آموزش جنسی باید شامل توضیحات در مورد رفتارهای اجتماعی و جسمی باشد تا کودکان به‌راحتی بتوانند تمایز بین روابط سالم و رفتارهای نامناسب را تشخیص دهند. به‌ویژه، لازم است که کودکان از سنین پایین بیاموزند که برخی از رفتارها، مانند بوسیدن یا لمس‌کردن، در شرایط خاص می‌تواند مناسب یا نامناسب باشد.

بنابراین، مهم است که والدین بادقت و از روی آگاهی، اطلاعات صحیح و لازم را به فرزندان خود منتقل کنند تا آن‌ها بتوانند در آینده با چالش‌های مرتبط با روابط انسانی بهتر کنار بیایند. این فرایند باید به‌گونه‌ای صورت گیرد که کودک احساس امنیت و اعتماد کند و بتواند در مورد هر گونه سؤال یا نگرانی با والدین خود صحبت کند.

نتیجه‌گیری و راهنمای مراجعه به پزشک

پدوفیلی یک نوع اختلال روانی است که در آن برخی بزرگ‌ترها به طور مداوم به کودکان پیش از بلوغ تمایل جنسی دارند. این اختلال می‌تواند به شکل احساساتی مانند برانگیختگی جنسی از طریق تصورات یا رفتارهایی که در جامعه غیرمعمول به‌حساب می‌آیند، بروز کند.

برای تشخیص این اختلال، باید فرد دارای تخیلات جنسی مکرر و شدید باشد که به فعالیت‌های جنسی با کودکان مربوط می‌شود. این علائم باید حداقل شش ماه ادامه داشته باشند. تحقیقات نشان می‌دهد که اکثر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، مرد هستند و ممکن است به هر دو جنس کودک جذب شوند.

درمان و پیشگیری از پدوفیلی اهمیت زیادی دارد و شامل روان‌درمانی و دارودرمانی می‌شود. همچنین باید تدابیر لازم برای حفاظت از کودکان اتخاذ شود. این رویکردها می‌توانند به کاهش خطرات مرتبط با این اختلال کمک کنند و درعین‌حال به افراد مبتلا حمایت‌های لازم را ارائه دهند.

در واقع، ایجاد یک محیط امن و حمایتگر برای همه، به‌ویژه کودکان، از اهمیت بالایی برخوردار است و این مسائل باید جدی گرفته شوند تا به کاهش این آسیب‌ها کمک کنیم.

اگر شما یا افرادی که با آنها ارتباط نزدیک دارید با چالش‌های روانی روبرو هستید و این مسائل به احساس ناخوشایندی منجر می‌شود، ضروری است که هرچه سریع‌تر با یک روانپزشک مشورت کنید. در شرایطی که امکان ملاقات حضوری با متخصص وجود دارد، حضور فردی که به او نزدیک هستید می‌تواند تأثیرات مثبتی در فرایند درمان داشته باشد.

در این راستا، وبسایت دکتر فوری به‌عنوان یک پلتفرم ارائه‌دهنده خدمات مشاوره روانپزشکی از طریق تلفن، گزینه‌ای مناسب برای شما به شمار می‌آید. مراجعه به یک روانپزشک می‌تواند کمک شایانی به شناسایی دقیق اختلالات و درمان به‌موقع آنها نماید که در نهایت کیفیت زندگی فرد و اطرافیانش را بهبود می‌بخشد.

این اقدام نه‌تنها به فرد مبتلا یاری می‌رساند، بلکه اثرات مثبتی بر روی روابط اجتماعی و خانوادگی او نیز خواهد گذاشت؛ لذا، توجه به این موضوع و اقدام به درمان، می‌تواند گامی مؤثر در راستای بهبود سلامت روانی فرد و جامعه باشد.