دکتر منصور انصاری

دکتر منصور انصاری در شهر شیراز پزشکی است که در برخورد بالینی سعی می‌کند همزمان تخصص و همدلی را به بیمار عرضه کند. در اولین ملاقات او بیش از ثبتِ علائم، می‌خواهد بفهمد بیماری چگونه بر خواب، اشتها، فعالیت روزانه و روابطِ خانوادگی بیمار تأثیر گذاشته است. این توجهِ جامع به شرایطِ زندگیِ بیمار کمک می‌کند تشخیص و برنامهٔ درمانی واقع‌گرایانه و پایدار باشد. روشِ تشخیصیِ او ساختاریافته و مبتنی بر شواهد است؛ معاینهٔ کامل، تست‌های پایه و در صورت لزوم تصویربرداری هدفمند گام‌های اولیه‌اند. یکی از معیارهای او اجتناب از آزمایش‌های غیرضروری است تا هزینه و بارِ درمانی بر بیمار تحمیل نگردد، اما هرگاه تشخیصِ دقیق به بررسیِ بیشتر نیاز داشته باشد، به طور شفاف توضیح می‌دهد و بیمار را در تصمیم‌گیری وارد می‌سازد. در مدیریتِ بیماری‌های مزمن مانند دیابت، فشارخون، بیماری‌های قلبی و مشکلاتِ کلیوی، دکتر انصاری برنامه‌های فردمحور را ترجیح می‌دهد؛ برنامه‌هایی که در زندگیِ روزمره قابل‌اجرا باشند. او به‌جای تجویزِ تغییراتِ رادیکال، پیشنهاد می‌دهد قدم‌به‌قدم جلو رفتن را عبارتی که اغلب به کار می‌برد: «راستش، اول یک تغییرِ کوچک بدیم ببینیم چه تأثیری داره، بعد مرحلهٔ بعدی رو انجام می‌دهیم.» این شیوه باعث می‌شود که بیمار از عهدهٔ پیگیری‌ها برآید و انگیزهٔ همکاری حفظ شود. یکی از توجهاتِ مهمِ او بررسیِ تعاملاتِ دارویی در بیماران چند بیماری است. او لیستِ داروها را بادقت مرور می‌کند، داروهای تکراری و مواردِ پر تداخل را شناسایی نموده و نسخه را ساده می‌سازد تا ریسکِ عوارض و تماس‌های اورژانسی کاهش یابد. این رویکردِ جامع باعثِ بهبودِ کیفیتِ زندگیِ بسیاری از بیمارانِ مسن می‌شود و از بروزِ عوارضِ ناشی از تداخلات پیشگیری می‌کند. آموزشِ بیمار بخشِ جدایی‌ناپذیرِ ویزیت‌های اوست؛ در هر جلسه زمانِ مشخصی به توضیحِ سادهٔ هدفِ درمان، شیوهٔ مصرفِ داروها و نشانه‌های خطر اختصاص می‌یابد. او معتقد است وقتی بیمار بداند چرا کاری را انجام می‌دهد، پیگیریِ درمان بهتر و پایدارتر خواهد بود و به همین دلیل از جملاتِ محاوره‌ایِ رسمی برای نزدیک‌تر کردنِ زبانِ پزشکی به بیمار استفاده می‌کند تا اضطراب کاهش یابد و همکاری افزایش پیدا کند. در مواجهه با شرایطِ حاد داخلی مانند ذات‌الریه یا نارساییِ حادِ اعضا، سرعتِ تشخیص و درمان برایش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تجربهٔ بالینیِ او در مدیریتِ سریعِ موارد اورژانسی، همراه با آرامشِ حرفه‌ای، موجبِ گرفتنِ تصمیماتِ صحیح در زمانِ مناسب می‌شود و در بسیاری از موارد از پیچیده‌تر شدنِ وضعیت جلوگیری می‌کند. همکاریِ بین‌رشته‌ای بخش دیگری از روشِ کار اوست؛ در بسیاری از مواردِ پیچیده او با متخصصانِ قلب، غدد، گوارش، کلیه و ریه همکاری می‌کند تا برنامهٔ درمانیِ یکپارچه و هماهنگ برای بیمار تهیه شود. این هماهنگیِ تیمی از پراکندگیِ دستورالعمل‌ها جلوگیری و مسیر درمان را برای بیمار هموار می‌سازد؛ بیماران معمولاً از اینکه درمانشان منسجم و منطبق بر نظراتِ همکاران مختلف است رضایت دارند. در زمینهٔ پیشگیری، توصیه‌های او عملی و قابل‌اجرا هستند: اصلاحِ تدریجیِ رژیمِ غذایی، افزایشِ فعالیتِ روزانه در قالبِ برنامه‌ای ساده، ترکِ سیگار با روش‌های مرحله‌ای و پیگیریِ منظمِ پارامترهای حیاتی. او معتقد است پیشگیریِ کوچک می‌تواند از نیاز به مداخلاتِ بزرگ در آینده جلوگیری کند و بارِ نظامِ سلامت را کاهش دهد. ویژگیِ انسانیِ کارِ او شاملِ تواناییِ بیانِ واقعیت‌ها با حفظِ امید است؛ او حقیقتِ بالینی را باصداقت می‌گوید؛ اما هم‌زمان برنامهٔ عملی برای پیشروی ارائه می‌دهد تا بیمار در هر مرحله بداند قدمِ بعدی چیست. این تعادل بینِ صراحت و حمایت، اعتمادِ بیماران را موجب می‌شود و بسیاری از بیماران از شفافیت و همدلیِ او ابراز رضایت می‌کنند. نوبت‌دهی اینترنتی از طریق سامانهٔ «دکتر فوری» برای مطب او فعال است و تیمِ مطب پیگیری‌های تلفنی و پیامکی را جهت یادآوریِ نوبت‌ها و بررسیِ نتایجِ آزمایش‌ها انجام می‌دهد. این سازوکار به‌ویژه برای بیمارانِ شاغل یا ساکنِ شهرستان دسترسی و استمرارِ درمان را تسهیل می‌کند و از فراموش‌شدنِ مراجعات جلوگیری می‌نماید. ویژگیِ دیگرِ رویکردِ ایشان توجه به آموزش و توانمندسازیِ بیمار و خانواده‌اش است؛ او ترجیح می‌دهد بیمار ابزارِ لازم برای مدیریتِ روزمرهٔ بیماری را بداند و این ابزارها را به‌صورت عملی و قابل‌اجرا آموزش می‌دهد. برای مثال، به بیمارانِ دیابتی برنامهٔ غذاییِ ساده و قابل‌پیگیری می‌دهد و به خانواده می‌آموزد چگونه در مواقعِ بحرانی عمل کنند. دکتر انصاری به اهمیتِ مسائلِ روانی در بیماری‌های مزمن توجه دارد؛ او می‌داند اضطراب و افسردگی می‌توانند روندِ کنترلِ فشارخون یا قند را مختل کنند، لذا در صورتِ نیاز، بیمار را به روان‌درمانگر یا مشاور ارجاع می‌دهد یا راهکارهای سادهٔ مدیریتِ استرس را آموزش می‌دهد. این یکپارچگیِ درمان جسم و روان به نتایجِ بهترِ بلندمدت منجر می‌شود. او همچنین به موضوعِ بازتوانی و بازگشتِ بیمار به فعالیت‌های روزمره اهمیت می‌دهد؛ برنامه‌های بازتوانیِ او ساده، عملی و قابل‌سنجش هستند: مثلاً تمریناتِ تنفسی، فعالیت‌های کم‌تا‌به‌کم و ارزیابیِ توانِ بدنی در فواصلِ مشخص. این برنامه‌ها به‌ویژه برای بیمارانِ پس از بستری مفیدند و باعثِ کاهشِ عود و افزایشِ کیفیتِ زندگی می‌شوند. از منظرِ آموزشِ حرفه‌ای، دکتر انصاری در جلساتِ محلی شرکت می‌کند و تجربیاتِ بالینیِ خود را با همکاران به اشتراک می‌گذارد تا کیفیتِ خدماتِ اولیه در منطقه ارتقا یابد. او معتقد است که بهبودِ سلامتِ جامعه نیازمند تلاشِ مشترکِ تیم‌های درمانی است و به همین دلیل در فعالیت‌های آموزشی مشارکت می‌کند. در کارِ روزمره، او همواره سعی می‌کند با زبانِ ساده و بدون اصطلاحاتِ پیچیده، یافته‌های پزشکی را منتقل کند؛ این رفتار باعث می‌شود بیماران اعتماد کنند و سؤالات خود را بی‌پرده مطرح نمایند. چنین فضایی نه‌تنها به تشخیص دقیق‌تر کمک می‌کند، بلکه پیگیریِ درمان را نیز آسان‌تر می‌سازد.