دکتر علیرضا کریم زاده

کارِ نورولوژی همیشه میانِ دنیایِ ظریفِ علائمِ بیماران و تصمیم‌های حیاتی قرار دارد؛ جایی که تشخیصِ درست می‌تواند مسیرِ زندگیِ یک خانواده را تغییر دهد. دکتر علیرضا کریم‌زاده این را خوب می‌داند و از ابتدا رویکردش این بوده که ابتدا «بشنود» نه فقط گوش کند، بلکه بفهمد که شکایتِ بیمار از چه جنس است، چه زمانی شروع شده، چه فراز و فرودی داشته و چطور در زندگیِ روزمره تأثیر گذاشته است. این شنیدنِ دقیق، پایهٔ همهٔ تصمیم‌گیری‌های بعدی اوست. در برخوردِ بالینی با بیمار، دکتر کریم‌زاده ترکیبی از حوصله و دقتِ علمی را کنار هم می‌گذارد. او معاینه‌ای هدفمند انجام می‌دهد: ارزیابیِ وضعیتِ عصبی، بررسیِ رفلکس‌ها، آزمون‌های حسی-حرکتی، و در صورتِ لزوم دستورِ آزمایش‌ها و تصویربرداری‌هایی را می‌دهد که پرسشِ بالینی را پاسخ دهند. اعتقاد او این است که تست‌ها زمانی مفیدند که پرسشی واقعی را پاسخ دهند؛ نه اینکه به‌صورت روتین و بی‌هدف انجام شوند. دامنهٔ فعالیت بالینی او گسترده است: مدیریتِ سردردهای مزمن و حمله‌ای، تشخیص و درمانِ صرع و اختلالاتِ تشنجی، پیگیریِ بیمارانِ سکتهٔ مغزی از مرحلهٔ حاد تا بازتوانی، ارزیابیِ ضعف‌ها و اختلالاتِ حرکتی، درمانِ نوروپاتی‌ها و دردهای نوروپاتیک، بررسیِ بیماری‌های دژنراتیو مانند پارکینسون و بیماری‌های حافظه، و همچنین ارائهٔ برنامه‌های پیشگیرانه برای کاهشِ عواملِ خطرِ سکته و اختلالاتِ عروقیِ مغزی. در هر کدام از این زمینه‌ها، اولویتِ او یافتنِ راهکاری است که بیشترین اثرِ درمانی را با کمترین بارِ جانبی بر بیمار داشته باشد. یکی از ویژگی‌های بارزِ کارِ دکتر کریم‌زاده، توجهِ او به فرایندِ بازتوانی و ادامهٔ مراقبت پس از دورانِ حاد است. برای مثال در بیمارانِ سکتهٔ مغزی، او تنها به تشخیصِ اولیه و مدیریتِ دارویی اکتفا نمی‌کند؛ برنامهٔ بازتوانیِ جامع همراه با تیمِ فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی را تنظیم می‌کند و تا بازگشتِ هر چه بهترِ بیمار به فعالیت‌های روزمره پیگیری می‌نماید. این نگاهِ میان‌رشته‌ای، نتایجِ طولانی‌مدتیِ بهتری به بار می‌آورد. در مواجهه با بیمارانِ مبتلا به سردردهای پیچیده از جمله میگرن‌های مقاوم یا سردردهای ناشی از مشکلاتِ عروقی یا فشاری دکتر کریم‌زاده صرفاً به نسخه دادن اکتفا نمی‌کند. او مسیرِ تشخیصی را قدم‌به‌قدم روشن می‌کند، ضمنِ توضیحِ ساده و قابل‌فهم دربارهٔ مکانیسم‌ها و گزینه‌های درمانی؛ از تغییراتِ سبکِ زندگی گرفته تا درمان‌های تخصصی‌تر و، در صورتِ لزوم، همکاری با همکارانِ رشته‌های دیگر. رویکردِ انسانیِ او در برخورد با بیماران مشهود است: حفظِ کرامتِ بیمار، شنیدنِ دغدغه‌های خانواده، و توضیحِ صریح و همراه با امید دربارهٔ مسیرِ درمان. بیماران معمولاً از این می‌گویند که دکتر زمانِ کافی برای آنها می‌گذارد، پیچیدگیِ مسائل را با زبانی قابل‌فهم بیان می‌کند و برنامهٔ پیگیریِ مشخصی ارائه می‌دهد تا خانواده‌ها بدانند چه انتظاری داشته باشند. آموزش به بیمار و خانواده بخشی جدایی‌ناپذیر از کارِ اوست. دکتر کریم‌زاده اعتقاد دارد که دانستنِ علائمِ هشداردهنده، نحوهٔ مصرفِ داروها، و اهمیتِ بازتوانی می‌تواند تفاوتِ میانِ بازگشتِ کامل و افزایشِ ناتوانی را رقم بزند؛ بنابراین وقتِ قابل‌توجهی را به آموزشِ عملی اختصاص می‌دهد. در ضمن، او تلاش می‌کند که درمان‌ها و توصیه‌ها «قابلِ اجرا» و منطبق بر شرایطِ واقعیِ زندگیِ بیمار باشند چرا که توصیه‌هایی که قابلِ اجرا نیستند، تنها موجب دل‌زدگی می‌شوند. از منظرِ علمی نیز او به‌روز و پژوهش‌محور است؛ در مواردِ لازم، راهبردهای درمانیِ نوین و شواهدِ علمیِ جدید را بررسی و در صورتِ تناسب با شرایطِ بیمار، به‌کار می‌گیرد. با این وجود، همیشه این اصل را رعایت می‌کند که هر روش نوآورانه باید با توجه به منفعتِ واقعیِ بیمار و مخاطراتِ احتمالی‌اش سنجیده شود.